کد مطلب:244028 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:184
نفرین امام جواد در حق آل فرج
[16] 16 - كلینی نقل كرده است:
از محمد بن سنان روایت شده كه گفت: بر امام هادی علیه السلام داخل شدم كه حضرت فرمود:
[ صفحه 296]
ای محمد! آیا برای آل فرج، اتفاقی افتاده است؟
به حضرت عرض كردم: عمر (بن فرج) مرد؛ پس حضرت فرمود: الحمدالله (حمد و ستایش از آن خدای متعال است) تا آنجا كه شمردم این جمله را، بیست و چهار مرتبه تكرار فرمود؛ پس عرض كردم: سرور من! اگر می دانستم كه این خبر، خوشحالتان می كند، هر آینه صبح زود پا برهنه و دوان دوان خدمتتان می رسیدم.
حضرت فرمود: ای محمد! آیا می دانی آن ملعون، به پدرم امام جواد علیه السلام چه گفته است؟
راوی گفت: عرض كردم: نمی دانم؛ حضرت فرمود: راجع به موضوعی، پدرم با او سخن می گفت، و او در جواب گفت: تو را مست می پندارم! پس پدرم فرمود: خدایا! اگر تو می دانی كه من، برای خشنودی تو روزه گرفته ام؛ مزه غارت و ذلت اسارت را به او بچشان؛ پس به خدا سوگند! روزگار سپری نگشت تا اینكه مال و دارایی اش به غارت رفت و خودش به اسارت در آمد و اكنون نیز به هلاكت رسید - خدایش رحمت نكند - و به تحقیق خدای متعال (دعای امام جواد علیه السلام را) بر او غالب و چیره كرد و او، همواره دوستانش را بر دشمنانش چیره و غالب می سازد. [1] .
از محمد بن سنان روایت شده كه گفت: بر امام هادی علیه السلام داخل شدم كه حضرت فرمود:
[ صفحه 296]
ای محمد! آیا برای آل فرج، اتفاقی افتاده است؟
به حضرت عرض كردم: عمر (بن فرج) مرد؛ پس حضرت فرمود: الحمدالله (حمد و ستایش از آن خدای متعال است) تا آنجا كه شمردم این جمله را، بیست و چهار مرتبه تكرار فرمود؛ پس عرض كردم: سرور من! اگر می دانستم كه این خبر، خوشحالتان می كند، هر آینه صبح زود پا برهنه و دوان دوان خدمتتان می رسیدم.
حضرت فرمود: ای محمد! آیا می دانی آن ملعون، به پدرم امام جواد علیه السلام چه گفته است؟
راوی گفت: عرض كردم: نمی دانم؛ حضرت فرمود: راجع به موضوعی، پدرم با او سخن می گفت، و او در جواب گفت: تو را مست می پندارم! پس پدرم فرمود: خدایا! اگر تو می دانی كه من، برای خشنودی تو روزه گرفته ام؛ مزه غارت و ذلت اسارت را به او بچشان؛ پس به خدا سوگند! روزگار سپری نگشت تا اینكه مال و دارایی اش به غارت رفت و خودش به اسارت در آمد و اكنون نیز به هلاكت رسید - خدایش رحمت نكند - و به تحقیق خدای متعال (دعای امام جواد علیه السلام را) بر او غالب و چیره كرد و او، همواره دوستانش را بر دشمنانش چیره و غالب می سازد. [1] .
[1] كافي 1: 496 ح 9.